Σκελετος.

Ο λεβέντης ροβόλησε για τις γειτονιές των αγγέλων. Ο Μίκης Θεοδωράκης προσέφερε απλόχερα ακόμη και των θάνατό του στον ελληνικό και όχι μόνο λαό. Έδωσε για άλλη μια φορά την ευκαιρία να λάβουν τα όνειρα εκδίκηση και μας ξύπνησε τις μνήμες εκείνες που για χρόνια σωπαίνουν αλλά δεν λησμονούνται. Εκείνες τις μνήμες που τον ενέπνευσαν μουσικά και τον προίκισαν πολιτικά. Οι μνήμες των λαών για ελευθερία και δικαιοσύνη. Από την ΕΠΟΝ και το ΕΑΜ, στον εμφύλιο, από τον εμφύλιο στην νεολαία Λαμπράκη και από εκεί στην χούντα του ’67.

Όλες αυτές οι τραγικές στιγμές του τόπου και του λαού μας έγιναν νότες και μελωδίες μαγικές, τρύπωσαν σε κάθε γωνιά και σοκάκι και ταξίδεψαν από τα ξερονήσια και τις φυλακές στα πέρατα του κόσμου, κάνοντας την Ελλάδα, άξια συνεχιστή της ιστορικής της παράδοσης του αγώνα για ελευθερία. Η Ελλάδα δεν θα ήταν ίδια αν δεν είχε γεννήσει τον Μίκη. Η μουσική και η ποίηση δεν θα ήταν ίδια αν δεν είχε γεννηθεί ο Μίκης. Πέτυχε το ακατόρθωτο. Κάτω από συλλήψεις, βασανισμούς, διώξεις και απαγορεύσεις κατάφερε να αντισταθεί. Κατάφερε να σταθεί στο μπόι των ανθρώπων και να περάσει στην αιωνιότητα. Πλημμυρίζοντας τους στίχους με μια θάλασσα μουσικής αρμονίας, έδωσε το έναυσμα της πολιτιστικής επανάστασης, συνάμα με την πολιτική επανάσταση. Κατόρθωσε να τραγουδηθεί και να αγαπηθεί όσο κανένας άλλος από όλους τους αδικημένους και καταπιεσμένους αυτού του τόπου.  

Όσα και να του προσάψεις, δεν αρκούν ούτε για μία μελανή γραμμή στο λαμπρό πορτραίτο του. Η ζωή του είναι η γέφυρα μας με την ιστορία αυτού του τόπου, έτσι όπως την έζησαν οι πραγματικοί ήρωες και αγωνιστές και όχι οι υποτελείς απόντες που τώρα τρέχουν να τον αποχαιρετίσουν αγνοώντας εσκεμμένα την άβυσσο που τους χωρίζει. Αυτοί οι μικροί και οι άσημοι που καταδυναστεύουν τον κόσμο, αδυνατούν να συλλάβουν το μέγεθος της προσωπικότητάς του. Αρκούνται στην παγκόσμια εμβέλεια και ποιότητα των έργων του. Αρνούνται όμως να δεχθούν ηθελημένα ότι η δημιουργία ήταν αποτέλεσμα της στάσης ζωής του. Ήταν συνέπεια των πολιτικών του πεποιθήσεων και της υπερβολικής αγάπης του για την πατρίδα και το λαό. Αυτή ήταν η πυξίδα του πάνω στον χάρτη της ζωής του. Και με αυτό σφράγισε το θάνατό του. Παράλληλα άφησε μια βαθιά παρακαταθήκη σε όλους εμάς να διαφυλάξουμε το έργο του και να πορευτούμε με γνώμονα το καλό και το δίκιο του λαού. Εκεί που το έργο του θα ξαναπάρει σάρκα και οστά και θα γίνει η σπίθα για την κοινωνική απελευθέρωση και την πραγματική ελευθερία.  Όταν οι καμπάνες θα σημάνουν και το χώμα αυτό θα ξαναγίνει δικό σου και δικό μας…