Σκελετος.

Διανύουμε αισίως τον δεύτερο χρόνο της πεφωτισμένης διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος επιτελικού κράτους και είμαστε έτοιμοι για απολογισμό. Τι έκανε και τι δεν έκανε αυτή η κυβέρνηση.

Έδωσε 30 εκατομμύρια όχι για την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας, ούτε για τις ευπαθείς οικονομικά ομάδες, για όσους ήταν ή έμειναν άνεργοι εξαιτίας του κορωνοϊού. Τα έδωσε όμως για την ψυχαγωγία και αντικειμενική μας ενημέρωση. Πήγαν σε καλά χέρια, τόσο καλά που αδυνατούσαν για μέρες να τα κατονομάσουν. Πήγαν στην Τετάρτη Εξουσία, στα ΜΜΕ. Όχι όμως ισότιμα αλλά με μόνο κριτήριο το πόσο άξια μπορούν να υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψη των επιτελών.

Τι άλλο έκανε αυτή η κυβέρνηση; Έδωσε άλλα 20 εκατομμύρια, όχι φυσικά για κάποιον πονηρό σκοπό αλλά για το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας της υγείας. Ενδεχόμενο που πληρώθηκε μεν, έμεινε ενδεχόμενο δε. Τι άλλο έκανε, μετά το πρώτο κύμα του ιού και ενώ μας επιβράβευσε για την ατομική μας υπευθυνότητα (μόνο αυτό μας έσωσε τελικά); Άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του τουρισμού. Γιατί κάπως πρέπει να γεμίσουν τα ταμεία.

Τα μόνα όμως που γέμισαν ήταν τα κρεβάτια των νοσοκομείων (όχι των ιδιωτικών, ούτε λόγος για επίταξη). Ο λόγος σύμφωνα με την κυβέρνηση των επιτελών και των καναλιών ήταν ο ανεύθυνος Έλληνας και Ελληνίδα που έφυγε από το σπίτι του και πήγε στο χωριό του ή στο νησί του και μαζί κουβάλησε και τον ιό.

Αποδεδειγμένο αυτό, το είπε και ο νέος στρατηγός της πολιτικής προστασίας, αυτός ο πρώην δήμαρχος που τώρα εκτελεί χρέη γραμματέα πολιτικής προστασίας. Αυτός που έπνιξε προ μηνός μερικούς στην Εύβοια για να σώσει τους υπόλοιπους. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που δεν χρησιμοποίησε το 112.

Την ίδια στιγμή όμως το χρησιμοποίησε για να ενημερώνει καθημερινά με αυστηρά και ακραία μηνύματα τους κατοίκους και παραθεριστές πολλών νησιών. Στα νησιά που πρώτα γέμισε τουρίστες και μετά έκλεισε τα πάντα γιατί υπήρχαν πολλά κρούσματα. Ποτέ όμως δεν μας είπαν πόσα ήταν αυτά τα κρούσματα. Γιατί προφανώς ούτε και αυτοί ήξεραν. Και φυσικά δεν ήξεραν αφού δεν έκαναν παρά ελάχιστα τεστ. (Μόνο το 10% αυτών που ήρθαν από το εξωτερικό εξετάστηκαν.) Θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος ότι είχαν μια ατυχία αξίζει να τους δοθεί άλλη μη ευκαιρία.

Τα πήγαν θα έλεγε κάποιος καλά στην οικονομία. Φυσικά και όχι, η ελληνική οικονομία στα δικά τους μέτρα και σταθμά κλείνει με σχεδόν 8% ύφεση. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται, οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι λίστες ανεργίας μεγαλώνουν.

Μα έδωσαν δάνεια. Φυσικά και έδωσαν σ’ αυτούς που τους στηρίζουν. Σ αυτούς των οποίων τα σκάφη τους παραθερίζουν και μετά επιστρέφουν μαυρισμένοι και κατάκοποι κόπτονται για το καλό και το δίκιο του εργαζομένου λαού. Μόνο 140.000 επιχειρήσεις από τις 780.000 που λειτουργούν στο χώρο της εστίασης έλαβαν χρηματοδότηση ελαχίστων ποσών. Οι υπόλοιποι, μάλλον δεν χρειάζονται.

Άνοιξαν επιτέλους τις επενδύσεις, με μια υπέρλαμπρη φιέστα στην Κέρκυρα, στις αρχές του Ιουλίου. Εκεί μέσα από το πυκνό δάσος της Κασσιόπης, ανακοίνωναν μεταξύ άλλων την επανέναρξη της οικονομίας με την υλοποίηση βαρέων επενδυτικών σχεδίων και στην περιοχή. Το μόνο άσχημο ήταν ότι αυτή η περιοχή μετά από μερικές μέρες κάηκε ολοσχερώς. Θα ήταν τυχαίο.

Και μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά που δυστυχώς δεν μαθαίνουμε υπάρχει ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι οι επιτελείς μας σώζουν.

Μετά την απόδειξη του πατριωτικού καθήκοντος του πρωθυπουργού που συμπαρέσυρε και άλλους στο έναυσμά του, τι ακολουθεί;

Ένας ψευδεπίγραφος πατριωτισμός και αλληλεγγύη, σημείο των καιρών που γρήγορα παρέρχεται και θα ξαναφανεί η πραγματική όψη του κάλπικου πολιτικού νομίσματος των κυβερνώντων. Αυτοί που εδώ και μια δεκαετία για να μην πάμε πιο πίσω κόβουν με τον συστημικό μπαλτά μισθούς, συντάξεις, δικαιώματα, τώρα ξαφνικά θυμήθηκαν πως είναι αλτρουιστές και λόγω του ότι πλησιάζει και το ορθόδοξο Πάσχα αποφάσισαν αντί να ξανασταυρώσουν τον ελληνικό λαό με τα μνημόνιά τους, να τον βοηθήσουν.

Φυσικά η βοήθειά τους είναι παροδική, σαν ένα πυροτέχνημα που γρήγορα θα σκάσει και θα χαθεί, έχοντας θολώσει για λίγο τα μάτια όσων καλοπροαίρετα γύρισαν το βλέμμα τους για να το δουν. Αυτό που θα μείνει όμως μετά, θα είναι ότι και πριν, μια χώρα ρημαγμένη και ένας λαός απομονωμένος στο σπίτι του, αντιστεκόμενος με ίδια μέσα στον ύπουλο εχθρό του κορωνοϊού.

Τα νοσοκομεία θα εξακολουθούν να ασθενούν, λόγω έλλειψης προσωπικού και υλικών μέσων, αυτά τα νοσοκομεία που κάποτε η κυβέρνηση ορκιζόταν ότι είτε θα τα κλείσει γιατί δεν χρειάζονται, είτε ακόμη καλύτερα θα τα κατεδαφίσει για να κτιστούν στην θέση τους πολυτελή ιδιωτικά, αυτά που σήμερα όχι μόνο σφυρίζουν αδιάφορα, χωρίς να έχουν προσφέρει τίποτα στην ελληνική κοινωνία, αλλά συνεχίζουν να τρέφονται παρασιτικά από τα κρατικά ταμεία, με τις ευλογίες ολόκληρης της κυβέρνησης (30 εκατομμύρια δεν τα λες και λίγα όταν δεν προσφέρεις ακόμη τίποτα). Και μην κρύβεται η λύση στον εθελοντισμό που παρακαλά, όταν θυμάται το αξίωμά του, ο υπουργός Υγείας.

Μήπως ήρθε η ώρα και εμείς να βαδίσουμε στα χνάρια των κυβερνώντων και να τρέξουμε για βοήθεια. Φυσικά και η λύση είναι ο εθελοντισμός και οι μέχρι στιγμής αιτούντες, ιδίως φοιτητές ιατρικής και άλλων συναφών σχολών, είναι μια καλή ευκαιρία για να καλυφθούν οι οργανικές ανεπάρκειες του δημοσίου συστήματος υγείας. Με άλλα λόγια, γιατί να προσλάβουν και να πληρώσουν νέο προσωπικό, αφού μπορούν τσάμπα να εκμεταλλευτούν την αγνή πρόθεση του καθενός για βοήθεια σε μία τόσο δύσκολη στιγμή. Άλλωστε, από τις 2000 προσλήψεις που θα έκαναν στα νοσοκομεία, αυτή την στιγμή έχουν προσληφθεί μόνο 350, ενώ πάνε και έρχονται γιατροί από αγροτικά ιατρεία και στρατιωτικές μονάδες για να γεμίσουν τα κενά.

Αυτή η κυβέρνηση που θυσιάζει τα μισθά της που άξια τόσα χρόνια εισέπραττε,(άλλωστε τόσο έργο έχει να επιδείξει) όχι μόνο δεν προσλαμβάνει, όχι μόνο δεν ενισχύει τις κρατικές δομές αλλά συνεχίζει το κυβερνητικό της έργο απτόητη. Την ίδια ώρα που χαρίζει ένα χρόνο περιθώριο στα κανάλια για την πληρωμή της δόσης χρήσης των συχνοτήτων, την ίδια ώρα πετά ένα ξεροκόμματο στους εργαζόμενους της τάξης των 400 ευρώ τον μήνα και όχι φυσικά για όλους αλλά μόνο γι’ αυτούς που είναι στην ουσία άνεργοι, ή για να χρησιμοποιήσουμε και έναν όρο της εποχής, σε αναστολή εργασίας.

Την ίδια ώρα που διπλασιάζει την ήδη υψηλή αποζημίωση προς τις ιδιωτικές ΜΕΘ στα 1600 ευρώ ημερησίως, δίνει 11 εκατομμύρια για διαφημίσεις σε γνώριμη διαφημιστική εταιρεία και τετραπλασιάζει τις αποζημιώσεις των μελών διοικητικών συμβουλίων στα συνδικαλιστικά όργανα μεγάλων εταιριών (βλ. ΣΤΑΣΥ, ΔΕΗ), κλείνει τα αυτιά στις φωνές των εργαζομένων υγείας που ζητούν τα αυτονόητα δηλαδή, μάσκες και γάντια και όχι εθιμοτυπικά χειροκροτήματα.

Βέβαια, αυτά δεν συμβαίνουν μόνο στην χώρα μας αλλά σχεδόν σε όλο τον ανεπτυγμένο δυτικό κόσμο. Στην Ευρώπη των τραπεζών που δεν δέχεται να βοηθήσει αν δεν εφαρμοστούν νέα μνημόνια. Στην Αμερική της ευημερίας που πληθαίνουν οι φωνές που λένε ας πεθάνουν και μερικοί αν είναι να σωθεί η οικονομία και να επανέλθει γρήγορα σε ρυθμούς ανάπτυξης. Για τα δεδομένα του νεοφιλελευθερισμού, οι θάνατοι είναι απλώς αριθμοί που αντισταθμίζονται με οικονομικούς δείκτες ανάπτυξης.

Για τον νεοφιλελευθερισμό ο ιός είναι μια καλή πρώτη δοκιμή για το πόσο αντέχουμε να ζούμε χωρίς δικαιώματα. Για το πόσο αντέχουμε να ζούμε ήσυχοι και όχι ελεύθεροι (όπως έγραφε ο Θουκυδίδης). Μπορεί να είναι μια θεωρία συνωμοσίας, μπορεί και να είναι απλώς η πρώτη πράξη του δράματος σε μία παράσταση διαρκείας που ο νεοφιλελευθερισμός ζητά να επιβιώσει όπως ο νέος αυτός ιός σε βάρος μας, ζητά να επιβιώσει κλέβοντας μας την ανάσα. Το ερώτημα είναι θα τον αφήσουμε;

Μήπως η λύση είναι να μην μείνουμε μέσα, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση της αναλγησίας και της αδιαφορίας απέναντι όχι μόνο στα χρόνια προβλήματα των λαών, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας αλλά και στο μείζον και πρόσφατο πρόβλημα του κορωνοϊού; Μένουμε έξω από τις αδηφάγες ορέξεις μιας Ευρώπης που κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις εκατόμβες νεκρών που οι πολιτικές της δημιούργησαν. Που ακόμα και τώρα ζητά μνημόνια για να στηρίξει τα κράτη που με προηγούμενα μνημόνια χρεοκόπησε, μεταξύ των οποίων και το δικό μας.

Γιατί ήταν πιο αναγκαίο και κρίσιμο να πληρώνουμε 10 δισεκατομμύρια το χρόνο στο ΝΑΤΟ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς παρά να αυξήσουμε έστω και λίγο την χρηματοδότηση των μονάδων υγείας. Γιατί είναι πιο επιτακτικό να αποζημιώσουμε προκαταβολικά τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές για το ενδεχόμενο χρήσης των υποδομών τους στο μέλλον, παρά να αξιοποιήσουμε τα 30 εκατομμύρια για την στήριξη του αγώνα των δημοσίων νοσοκομείων έναντι του κορωνοϊού. Γιατί είναι πιο επείγουσα η ανάγκη για ενημέρωση για τον κορωνοϊό σε σχέση με την κατ’ ουσίαν πρόληψη του, γι’ αυτό και δόθηκαν 11 εκατομμύρια για διαφημιστικές καμπάνιες. Ο λόγος είναι ότι η πανδημία του ιού έχει διττή ερμηνεία, για κάποιους είναι απειλή για την ανθρώπινη ζωή , για κάποιους άλλους είναι ευκαιρία για επιπλέον κερδοφορία, γι’ αυτό ήρθε εν μέσω πολέμου η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που επιτρέπει την μείωση μισθού και εργασίας στο μισό για τους επόμενους 6 μήνες, στο όνομα της δήθεν προστασίας των θέσεων εργασίας. Γιατί για κάποιους είναι μάχη για την προστασία  της ζωής και για άλλους μάχη για την ενίσχυση των διακρίσεων και της αναξιοκρατίας.

Και σε όλα αυτά το κράτος παραμένει και πάλι αμέτοχο. Επαφίεται ως συνήθως στην ευσυνειδησία του καθενός να αυτοπεριοριστεί με την απειλή να μην γίνουμε Ιταλία. Ένας εξαφανισμένος υπουργός υγείας που έχει αντικατασταθεί από έναν νεοδιορισθέντα πρώην δήμαρχο στην νευραλγική θέση του υφυπουργού πολιτικής προστασίας και διαχείρισης κρίσεων και από έναν αξιοσέβαστο και διαπρεπή επιστήμονα, ο οποίος όμως δεν διαθέτει διοικητικές εξουσίες παρά μόνο γνωμοδοτικό ρόλο.

Αντί λοιπόν να μας βομβαρδίζουν καθημερινά με την ανάγκη να μείνουμε σπίτι, που αποτελεί ένα μέτρο ανάσχεσης άλλα όχι το σημαντικότερο, να φροντίσουν άμεσα να ενισχύσουν το ΕΣΥ με προσωπικό και υλικό, να αυξήσουν τον αριθμό ΜΕΘ και να επιτάξουν αντίστοιχες δομές νοσηλείας στον ιδιωτικό τομέα.

Δεν είναι δυνατόν ούτε βέβαια λογικό την ίδια στιγμή που απαιτούν από τους πολίτες να στηρίξουν τον αγώνα έναντι της εξάπλωσης του ιού, μένοντας σπίτι και ζώντας με 433 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή να διπλασιάζουν την αποζημίωση προς τους ιδιώτες ιδιοκτήτες νοσοκομείων, στα πλαίσια της δήθεν επίταξης των δομών τους. Η προβλεπόμενη από το σύνταγμα επίταξη κινητών και ακίνητων μερών αφορούν σε κρίσιμες και έκτακτες καταστάσεις και δεν προβλέπουν κανενός είδους αύξηση της προβλεπόμενης αποζημίωσης, πόσο μάλλον διπλασιασμού της ήδη μεγάλης ημερήσιας αποζημίωσης. Και από την άλλη να νομοθετούν σε βάρος των εργαζομένων, αντί να λάβουν μέτρα για την προστασία τους, όπως να καταβληθούν στο ακέραιο οι μισθοί τους ή να αντισταθμιστούν με φοροελαφρύνσεις, ή έκτακτες ενισχύσεις σε μορφή επιδομάτων.

Μόνο με αντίστοιχα με τα παραπάνω μέτρα μπορεί να προστατευθεί στο σύνολό της ο ελληνικός λαός από την καθολικές συνέπειες του ιού. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αν δεν ληφθούν τέτοια μέτρα, οι συνέπειες του ιού θα γίνουν ολέθριες και μη αντιμετωπίσιμες.

Και δεν θα αφορούν μόνο την υγεία μας που βρίσκεται ήδη σε κίνδυνο αλλά το μέλλον μας συνολικά, σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής. Μήπως ο ιός δημιούργησε γόνιμο έδαφος για την περαιτέρω εξαθλίωση, για την ενίσχυση της βαρβαρότητας του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού; Μήπως ο ιός έδωσε ένα φιλί ζωής στο ρημαγμένο καπιταλιστικό σύστημα και αναδιένειμε το χρήμα στα πρότυπα αναδιανομής που συνέβησαν μετά τις κρίσιμες πολεμικές περιόδους του τελευταίου αιώνα… (Ας πεθάνουν και κάποιοι αν είναι να σωθεί η οικονομία.)