Σκελετος.

Χρόνια πολλά γι αυτούς που πολέμησαν, γι’ αυτούς που μάτωσαν, γι’ αυτούς που χάρισαν νιάτα και ζωές σε αυτά τα χώματα για να παραμείνουν ελληνικά, για να μην ντυθούν με την φορεσιά του ναζισμού και του φασισμού. Χρόνια πολλά σε αυτούς που αντιστάθηκαν, σε αυτούς που δεν μπόρεσαν να καθυποτάξουν την συνείδησή τους στις ψεύτικες κορώνες των δωσίλογων και των συνεργατών των Γερμανών, σε αυτούς που συνειδητά βασανίστηκαν σε υπόγεια και ταράτσες. Χρόνια πολλά σε αυτούς που σήκωσαν στον ώμο τους το δίκιο της λευτεριάς, σε αυτούς που έγραψαν με το αίμα τους την λέξη απελευθέρωση.

Σε όλους τους άλλους που σβήστηκαν από τις σελίδες της ιστορίας ή θάφτηκαν κάτω από την μαύρη σβάστικα, το 1945, όταν ο σοβιετικός στρατός κάρφωσε την κόκκινη σημαία μέσα στην καρδιά του τέρατος, δεν αξίζει λέξη, δεν αξίζει σκέψη, ούτε καν απεύθυνση. Όμως για του λόγου του αληθές υπήρξε χρήσιμη η συμβολή τους, όσο οι πατριώτες έβλεπαν τους δωσίλογους και τους προδότες να συνεργάζονται, να προδίδουν, να φορούν κουκούλες και να κατονομάζουν τίμιους αγωνιστές, τόσο πιο πολύ πείσμωναν, τόσο πιο πολύ επιβεβαίωναν την απόφασή τους για αντίσταση, για ανυπακοή, για αγώνα μέχρι την νίκη.

Όσο αυτοί οι λίγοι και εθελόδουλοι, μικρόψυχοι, προδότες ασκούσαν το “εκλεκτό” τους έργο, τόσο οι άλλοι, οι πολλοί, οι αγνοί, οι καθαροί αγωνιστές ύψωναν το κεφάλι και φώναζαν για ελευθερία, δικαιοσύνη και λαοκρατία. Αυτό αξίζει σήμερα, να σκέφτεσαι πώς μπόρεσε ο άνθρωπος να εξασφαλίσει την ελευθερία του, πώς μπόρεσε η μικρή μας χώρα να βγει μπροστά να σηκώσει την σημαία της αντίστασης και να κατορθώσει να τους στείλει, ξένους και ντόπιους κατακτητές, στον αγύριστο.

Δυστυχώς, ακόμη και μετά από 75 χρόνια, δεν μπορέσαμε να την ξεπεράσουμε αυτή την επέτειο, αν και οι συνθήκες υφίστανται, κατά τι τροποποιημένες, με την υποταγή και τον ξένο κατακτητή να παραμένει, η αντίσταση αργεί, η ανυπακοή ολιγωρεί και αυτοί που τώρα δεν έρχονται με όπλα και τανκς αλλά με μέτρα λιτότητας, με μέτρα υπέρ του κεφαλαίου και της ολιγαρχίας των καπιταλιστών, με μέτρα φτωχοποίησης του λαού, συνεχίζουν ανενόχλητοι μαζί με τους ντόπιους υποτακτικούς τους που άλλοτε βαφτίζονται αριστεροί για να κατευνάσουν συνειδήσεις και σκέψεις και άλλοτε βαφτίζουν αναγκαστικές πολιτικές και μονόδρομους, τα μνημόνια. Το ερώτημα, σήμερα εν όψει και της επετείου, είναι για πόσο ακόμη;