Σκελετος.

Πόση πια η κατάντια και η ξεδιαντροπιά του κόμματος που καταδυναστεύει αυτόν τον τόπο; Ο Μπογδάνος είναι ένα μόνο μέρος του εσμού της νεοφιλελεύθερης χουντικής και φασιστικής δεξιάς που τάχα διώχνοντάς τον ξεμπέρδεψε με την ναζιστική ιδεολογία. Η δεξιά της ΕΡΕ, η δεξιά του τότε είναι ίδια με την δεξιά του σήμερα. Η δεξιά που συνεργαζόταν με τους κατακτητές, που κατέδιδε πατριώτες, που φυλάκιζε, βασάνιζε, σκότωνε ήρωες, αυτή η δεξιά είναι ίδια με την δεξιά του Μπογδάνου, του Πορτοσάλτε, του Παπαδημητρίου, του Πλεύρη, του Βορίδη, του Μπαλτάκου, του Σαμαρά και εν τέλει του ίδιου του Μητσοτάκη.

Είναι ίδια με την δεξιά που απαγορεύει συγκεντρώσεις, συλλαμβάνει αναίτια και άδικα πολίτες, εισβάλλει με όπλα στα πανεπιστήμια, δημοσιοποιεί ονόματα ξένων νηπίων και ζητά να αναβιώσουν τα ξερονήσια. Είναι η δεξιά που καταθέτει στεφάνια για τους νικητές του εμφυλίου που δεν ήταν άλλοι από τους δωσίλογους και τους ταγματασφαλίτες. Είναι η δεξιά του νόμου και της τάξης που επέτρεψε τις επιθέσεις στο ΕΠΑΛ, στους ψαράδες, στους συνδικαλιστές, στους μετανάστες, στον Φύσσα. Είναι η δεξιά που έφερε την Χρυσή Αυγή, που αύριο θα φέρει κάτι άλλο παρόμοιο για να συγκρατεί ένα μικρό μέρος της εκλογικής της βάσης και ένα μεγάλο μέρος του συστήματος της εκμετάλλευσης που υπηρετεί. Ο Μπογδάνος δεν ήταν μόνος του στο Βίτσι, ανάμεσα σε χουντικούς, φασίστες και βασιλόφρονες, ήταν βουλευτής της ΝΔ και η επικεφαλής του γραφείου του πρωθυπουργού της βόρειας Ελλάδας.

Αυτούς τους ξεχάσατε κε Δένδια…

Αυτό είπε εν ολίγοις η κυβέρνηση στα θύματα της μακράς λίστας των πυρκαγιών, οι περισσότερες εκ των οποίων ακόμα καταστρέφουν τεράστιες εκτάσεις δάσους και οικήματα. Το επιτελικό κράτος για άλλη μια φορά δεν λειτούργησε. Όπως τον χειμώνα ήταν η θεομηνία, όπως για τους χιλιάδες νεκρούς που δεν κατόρθωσαν να βρουν κρεβάτι στην εντατική έφταιγε η πανδημία, έτσι και τώρα ο στρατηγός άνεμος ή η κλιματική αλλαγή ευθύνονται για την καταστροφή που βιώνουμε και θα βιώσουμε για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Οι φωτιές είτε ως αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης με σκοπό την αξιοποίηση της γης για οικονομικά οφέλη είτε ως συνέπεια ακραίων καιρικών συνθηκών αποτελεί απλώς την αφετηρία. Από εκεί και έπειτα ότι ακολουθεί υπάγεται στην ετοιμότητα και ικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Οι τεράστιες ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό, η καθυστερημένη επέμβαση, η συσσώρευση καύσιμης ύλης (προερχόμενη από την τελευταία κακοκαιρία) καθώς και η απουσία προληπτικών μέτρων καθότι είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο έχουμε φωτιές και φωτιές που στο παρελθόν μας έχουν στοιχίσει σε ανθρώπινες, και όχι μόνο, ζωές αλλά και δάση, οδήγησαν σε αυτές τις ολέθριες εικόνες.

Ντροπή, θλίψη και οργή για την κυβέρνηση και τους υπεύθυνους ανεύθυνους που αυτοσυγχαίρονται γιατί δεν κάηκε κανένας. Αυτό είναι το μόνο μέλημα όταν ξεσπάει μια πυρκαγιά, δεν υπάρχει πρόβλεψη για περιορισμό της αλλά αντιμετωπίζεται με απανωτά μηνύματα του 112 και επικοινωνιακές φιέστες. Και αν ο καιρός εκτός από υψηλές θερμοκρασίες είχε και ισχυρούς ανέμους τότε τι θα γινόταν; Μάλλον θα εκκενώναμε και τον Παρθενώνα.

Και αφού έσβησε η φωτιά στην Αττική, ο πρωθυπουργός φοβούμενος την λαϊκή κατακραυγή που είναι πλέον γενικευμένη τουλάχιστον μεταξύ εκείνων που διαθέτουν ένα στοιχειώδες επίπεδο λογικής και δεν βλέπουν τον Μητσοτάκη σαν Μωϋσή και τον Χατζηδάκη σαν τον Σούπερμαν, έσπευσε να εξαγγείλει μέτρα ανακούφισης. Κοινώς να πετάξει κανένα ψίχουλο μήπως και βουλώσει κανένα στόμα. Αντί να σεβαστεί τον πόνο και την οδύνη των εκατοντάδων ανθρώπων που έχασαν σπίτια, επιχειρήσεις και όλη τους την ζωή και τώρα καλούνται οι περισσότεροι εξ αυτών σε μεγάλη ηλικία να τα ξαναστήσουν από την αρχή και ενώ τόσες μέρες δεν υπήρξε καμία μέριμνα για την φροντίδα, σίτιση και στέγαση αυτών (ας είναι καλά η αλληλεγγύη και η κινητοποίηση της κοινωνίας). Βγήκε καθυστερημένα να ζητήσει μισή συγγνώμη και χωρίς καν να έχει γίνει απογραφή των ζημιών στην Αττική, με τεράστια μέτωπα σε Πελοπόννησο και Εύβοια, εξήγγειλε μέτρα στήριξης. Και ο λόγος είναι προφανής. Μην τυχόν και εκραγεί ο κόσμος που βράζει τόσες μέρες κάτω από την ανικανότητα του κράτους και των υπηρεσιών του.

Ανικανότητα βέβαια για τους πολλούς γιατί για τους λίγους πάντα υπάρχει πρόνοια. Για σπίτια υπουργών υπήρξε μέριμνα και δεν κάηκαν όπως και για συγκεκριμένες επιχειρήσεις που ως δια μαγείας γλίτωσαν από την λαίλαπα.

Ας ετοιμάσει όμως και ένα πακέτο μέτρων για τις πλημμύρες του χειμώνα αφού δεν θα υπάρχουν δένδρα να κρατούν το νερό. Ας ετοιμάσει και ένα κονδύλι για τα ζώα που έχασαν το φυσικό τους σπίτι και περιπλανιούνται ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας. Να βγάλει επίσης ένα κονδύλι για όλους εκείνους που έχασαν τις επιχειρήσεις τους και δεν πρόκειται να ξαναδουλέψουν μιας και είχαν επιχειρήσεις τουριστικού χαρακτήρα και πλέον τα μέρη τους είναι νεκροταφεία. Ας υπολογίσει επίσης και ένα κονδύλι για τους ανθρώπους που θα αρρωστήσουν από την ζέστη μιας και δεν υπάρχει πράσινο και σκιά. Και μετά από όλα αυτά ας παραδεχθεί επιτέλους ότι απέτυχε παταγωδώς.

Τι να απέγινε άραγε ο καταδικασμένος Χρήστος Πάπας; Αυτός που στα ούρα του συσπείρωσε όλη την οργή και την αγανάκτηση όλων των γνήσιων πατριωτών έναντι των τουρκικών σήριαλ. Αυτός της γνωστής παρέας των φασιστοειδών που όποτε τους χρειάστηκαν τους ξεθάβαν και όποτε περίσσευαν τους ξαναέκρυβαν χωρίς όμως να μπορέσουν ποτέ να κρύψουν την δυσοσμία της αγαστής τους σχέσης. Κάτι σαν τα οπίσθια με τα εσώρουχα.

Και τώρα που δεν υπάρχει Χρυσή αυγή, δεν υπάρχουν ταγματασφαλίτες, δεν υπάρχουν δωσίλογοι, χουντικοί και λοιποί προσφιλείς στυλοβάτες, πρέπει να τους εφεύρουν ή ακόμη καλύτερα να γίνουν οι ίδιοι. Και έγιναν. Ξυλοφόρτωσαν χωρίς λόγο κόσμο, χαστούκισαν, τραμπούκισαν και εντέλει έγιναν και αυτoβαφτιζόμενοι ήρωες μιας στημένης σύγκρουσης. Όπως πάντα έτσι και τώρα χωρίς πρωτοτυπία υπάρχουν δυο μέτρα και δυο σταθμά. Δεν έχεις δικαίωμα να διεκδικείς ελευθερίες στην εποχή που κινδυνεύεις να νοσήσεις. Δεν έχεις δικαίωμα να κυκλοφορείς. Δεν έχεις λόγο κοινωνικής ύπαρξης αν θίγεις την πολιτειακή φύση που σε προστάζει. Δεν υπάρχεις όταν δεν χρησιμεύεις.

Η Νέα Σμύρνη είναι άλλη μια περίπτωση του αστικού χάσματος και της κατάφωρης παραβίασης κάθε έννοιας ελευθερίας. Είναι η συνέχεια των εκατοντάδων επιθέσεων της κατά τα άλλα δημοκρατικής κυβέρνησης που αυθαίρετα διώκει και καταδιώκει όλους όσους αντιδρούν στην βαρβαρότητα της. Όταν βέβαια αντιλαμβάνονται ότι αποκαλύπτονται στήνουν κακοφτιαγμένα επεισόδια με θύματα ακόμη και δικά τους παιδιά. Τώρα ένας αστυνομικός, πιο πριν ένας πρύτανης. Και το έδαφος γίνεται πιο γόνιμο για να συνεχίσουν να σπέρνουν τον σπόρο του διχασμού.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο.

Διανύουμε αισίως τον δεύτερο χρόνο της πεφωτισμένης διακυβέρνησης Μητσοτάκη. Πέρασε κιόλας ένας χρόνος επιτελικού κράτους και είμαστε έτοιμοι για απολογισμό. Τι έκανε και τι δεν έκανε αυτή η κυβέρνηση.

Έδωσε 30 εκατομμύρια όχι για την ενίσχυση του δημοσίου συστήματος υγείας, ούτε για τις ευπαθείς οικονομικά ομάδες, για όσους ήταν ή έμειναν άνεργοι εξαιτίας του κορωνοϊού. Τα έδωσε όμως για την ψυχαγωγία και αντικειμενική μας ενημέρωση. Πήγαν σε καλά χέρια, τόσο καλά που αδυνατούσαν για μέρες να τα κατονομάσουν. Πήγαν στην Τετάρτη Εξουσία, στα ΜΜΕ. Όχι όμως ισότιμα αλλά με μόνο κριτήριο το πόσο άξια μπορούν να υπερασπιστούν την τιμή και την υπόληψη των επιτελών.

Τι άλλο έκανε αυτή η κυβέρνηση; Έδωσε άλλα 20 εκατομμύρια, όχι φυσικά για κάποιον πονηρό σκοπό αλλά για το ενδεχόμενο να χρησιμοποιηθεί ο ιδιωτικός τομέας της υγείας. Ενδεχόμενο που πληρώθηκε μεν, έμεινε ενδεχόμενο δε. Τι άλλο έκανε, μετά το πρώτο κύμα του ιού και ενώ μας επιβράβευσε για την ατομική μας υπευθυνότητα (μόνο αυτό μας έσωσε τελικά); Άνοιξε διάπλατα τις πόρτες του τουρισμού. Γιατί κάπως πρέπει να γεμίσουν τα ταμεία.

Τα μόνα όμως που γέμισαν ήταν τα κρεβάτια των νοσοκομείων (όχι των ιδιωτικών, ούτε λόγος για επίταξη). Ο λόγος σύμφωνα με την κυβέρνηση των επιτελών και των καναλιών ήταν ο ανεύθυνος Έλληνας και Ελληνίδα που έφυγε από το σπίτι του και πήγε στο χωριό του ή στο νησί του και μαζί κουβάλησε και τον ιό.

Αποδεδειγμένο αυτό, το είπε και ο νέος στρατηγός της πολιτικής προστασίας, αυτός ο πρώην δήμαρχος που τώρα εκτελεί χρέη γραμματέα πολιτικής προστασίας. Αυτός που έπνιξε προ μηνός μερικούς στην Εύβοια για να σώσει τους υπόλοιπους. Αυτός ήταν και ο λόγος άλλωστε που δεν χρησιμοποίησε το 112.

Την ίδια στιγμή όμως το χρησιμοποίησε για να ενημερώνει καθημερινά με αυστηρά και ακραία μηνύματα τους κατοίκους και παραθεριστές πολλών νησιών. Στα νησιά που πρώτα γέμισε τουρίστες και μετά έκλεισε τα πάντα γιατί υπήρχαν πολλά κρούσματα. Ποτέ όμως δεν μας είπαν πόσα ήταν αυτά τα κρούσματα. Γιατί προφανώς ούτε και αυτοί ήξεραν. Και φυσικά δεν ήξεραν αφού δεν έκαναν παρά ελάχιστα τεστ. (Μόνο το 10% αυτών που ήρθαν από το εξωτερικό εξετάστηκαν.) Θα έλεγε κάποιος καλοπροαίρετος ότι είχαν μια ατυχία αξίζει να τους δοθεί άλλη μη ευκαιρία.

Τα πήγαν θα έλεγε κάποιος καλά στην οικονομία. Φυσικά και όχι, η ελληνική οικονομία στα δικά τους μέτρα και σταθμά κλείνει με σχεδόν 8% ύφεση. Οι θέσεις εργασίας μειώνονται, οι επιχειρήσεις κλείνουν και οι λίστες ανεργίας μεγαλώνουν.

Μα έδωσαν δάνεια. Φυσικά και έδωσαν σ’ αυτούς που τους στηρίζουν. Σ αυτούς των οποίων τα σκάφη τους παραθερίζουν και μετά επιστρέφουν μαυρισμένοι και κατάκοποι κόπτονται για το καλό και το δίκιο του εργαζομένου λαού. Μόνο 140.000 επιχειρήσεις από τις 780.000 που λειτουργούν στο χώρο της εστίασης έλαβαν χρηματοδότηση ελαχίστων ποσών. Οι υπόλοιποι, μάλλον δεν χρειάζονται.

Άνοιξαν επιτέλους τις επενδύσεις, με μια υπέρλαμπρη φιέστα στην Κέρκυρα, στις αρχές του Ιουλίου. Εκεί μέσα από το πυκνό δάσος της Κασσιόπης, ανακοίνωναν μεταξύ άλλων την επανέναρξη της οικονομίας με την υλοποίηση βαρέων επενδυτικών σχεδίων και στην περιοχή. Το μόνο άσχημο ήταν ότι αυτή η περιοχή μετά από μερικές μέρες κάηκε ολοσχερώς. Θα ήταν τυχαίο.

Και μετά από όλα αυτά και άλλα πολλά που δυστυχώς δεν μαθαίνουμε υπάρχει ακόμα κάποιοι που πιστεύουν ότι οι επιτελείς μας σώζουν.

Εξήντα τέσσερα χρόνια μετά από τον θάνατό του και ακόμη τον φοβούνται. Ακόμη τον εχθρεύονται και τον συκοφαντούν. Δεν ξέρουν όμως ποιος πραγματικά ήταν. Ξέρουν αυτά που επιτρέπονται σε μία Ευρώπη, σε έναν κόσμο και σε ένα οικονομικό και πολιτικό σύστημα που βαφτίζει την κρίση ανάπτυξη, την φτώχεια πρόοδο, την συσσώρευση του πλούτου από τους πολλούς στα χέρια λίγων ως φυσικό φαινόμενο.

Σε μία  Ευρώπη που στήνει φασιστικές φιέστες με σκοπό να κρύψει τα σύγχρονα εγκλήματά της, προσβάλλοντας όχι μόνο την μνήμη όσων θυμούνται, αλλά και το αίμα των 60 εκατομμυρίων που χάθηκαν όχι τυχαία, αλλά πέσανε θύματα της ναζιστικής κτηνωδίας. Ανάμεσά τους ήταν και εφτακόσιες χιλιάδες Έλληνες αλλά και περίπου ένδεκα εκατομμύρια Ρώσοι, πολλοί εξ αυτών στρατιώτες του Κόκκινου στρατού. Ενός ένδοξου στρατού αποτελούμενου από απλούς στην πλειονότητά τους Ρώσους πατριώτες, που κατάφερε στις 9 Μαΐου του 1945, μετά από πολύμηνες και σκληρές μάχες, να καρφώσει το σφυροδρέπανο, στην καρδία του ναζιστικού κτήνους, στο γερμανικό κοινοβούλιο, έχοντας λυτρώσει παράλληλα από τον θάνατο εκατομμύρια μελλοθάνατους. Όλα αυτά συνέβησαν διότι υπήρχε ένας άξιος ηγέτης και εμπνευστής μια γιγάντιας αντίστασης έναντι του ναζισμού. Αυτός ήταν Ο Ιωσήφ «Στάλιν». Ένας ηγέτης που αγωνίστηκε για την ελευθερία του τόπου του και του λαού του. Ένας ηγέτης που, όπως παραδέχτηκε και ο ίδιος ο Τσώρτσιλ στα απομνημονεύματά του, ένας από τους βασικούς αντιπάλους του Στάλιν, πήρε την Σοβιετική Ένωση από το αμόνι και την έκανε πυρηνική δύναμη.

Όλα όσα γράφονται και λέγονται σήμερα είναι για να θρέψουν τα νύχια των νεοφασιστών, κρατικών και παρακρατικών, επισήμων και ανεπισήμων. Γι’ αυτούς, πάντα ο Στάλιν θα είναι φασίστας και πάντα  η 9^η Μαΐου θα είναι ημέρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όμως η πραγματικότητα και η ιστορία μαρτυρούν άλλα…