Σκελετος.

Αυτό είπε εν ολίγοις η κυβέρνηση στα θύματα της μακράς λίστας των πυρκαγιών, οι περισσότερες εκ των οποίων ακόμα καταστρέφουν τεράστιες εκτάσεις δάσους και οικήματα. Το επιτελικό κράτος για άλλη μια φορά δεν λειτούργησε. Όπως τον χειμώνα ήταν η θεομηνία, όπως για τους χιλιάδες νεκρούς που δεν κατόρθωσαν να βρουν κρεβάτι στην εντατική έφταιγε η πανδημία, έτσι και τώρα ο στρατηγός άνεμος ή η κλιματική αλλαγή ευθύνονται για την καταστροφή που βιώνουμε και θα βιώσουμε για τα επόμενα πολλά χρόνια.

Οι φωτιές είτε ως αποτέλεσμα ανθρώπινης παρέμβασης με σκοπό την αξιοποίηση της γης για οικονομικά οφέλη είτε ως συνέπεια ακραίων καιρικών συνθηκών αποτελεί απλώς την αφετηρία. Από εκεί και έπειτα ότι ακολουθεί υπάγεται στην ετοιμότητα και ικανότητα του κρατικού μηχανισμού. Οι τεράστιες ελλείψεις σε εξοπλισμό και προσωπικό, η καθυστερημένη επέμβαση, η συσσώρευση καύσιμης ύλης (προερχόμενη από την τελευταία κακοκαιρία) καθώς και η απουσία προληπτικών μέτρων καθότι είναι γνωστό ότι κάθε χρόνο έχουμε φωτιές και φωτιές που στο παρελθόν μας έχουν στοιχίσει σε ανθρώπινες, και όχι μόνο, ζωές αλλά και δάση, οδήγησαν σε αυτές τις ολέθριες εικόνες.

Ντροπή, θλίψη και οργή για την κυβέρνηση και τους υπεύθυνους ανεύθυνους που αυτοσυγχαίρονται γιατί δεν κάηκε κανένας. Αυτό είναι το μόνο μέλημα όταν ξεσπάει μια πυρκαγιά, δεν υπάρχει πρόβλεψη για περιορισμό της αλλά αντιμετωπίζεται με απανωτά μηνύματα του 112 και επικοινωνιακές φιέστες. Και αν ο καιρός εκτός από υψηλές θερμοκρασίες είχε και ισχυρούς ανέμους τότε τι θα γινόταν; Μάλλον θα εκκενώναμε και τον Παρθενώνα.

Και αφού έσβησε η φωτιά στην Αττική, ο πρωθυπουργός φοβούμενος την λαϊκή κατακραυγή που είναι πλέον γενικευμένη τουλάχιστον μεταξύ εκείνων που διαθέτουν ένα στοιχειώδες επίπεδο λογικής και δεν βλέπουν τον Μητσοτάκη σαν Μωϋσή και τον Χατζηδάκη σαν τον Σούπερμαν, έσπευσε να εξαγγείλει μέτρα ανακούφισης. Κοινώς να πετάξει κανένα ψίχουλο μήπως και βουλώσει κανένα στόμα. Αντί να σεβαστεί τον πόνο και την οδύνη των εκατοντάδων ανθρώπων που έχασαν σπίτια, επιχειρήσεις και όλη τους την ζωή και τώρα καλούνται οι περισσότεροι εξ αυτών σε μεγάλη ηλικία να τα ξαναστήσουν από την αρχή και ενώ τόσες μέρες δεν υπήρξε καμία μέριμνα για την φροντίδα, σίτιση και στέγαση αυτών (ας είναι καλά η αλληλεγγύη και η κινητοποίηση της κοινωνίας). Βγήκε καθυστερημένα να ζητήσει μισή συγγνώμη και χωρίς καν να έχει γίνει απογραφή των ζημιών στην Αττική, με τεράστια μέτωπα σε Πελοπόννησο και Εύβοια, εξήγγειλε μέτρα στήριξης. Και ο λόγος είναι προφανής. Μην τυχόν και εκραγεί ο κόσμος που βράζει τόσες μέρες κάτω από την ανικανότητα του κράτους και των υπηρεσιών του.

Ανικανότητα βέβαια για τους πολλούς γιατί για τους λίγους πάντα υπάρχει πρόνοια. Για σπίτια υπουργών υπήρξε μέριμνα και δεν κάηκαν όπως και για συγκεκριμένες επιχειρήσεις που ως δια μαγείας γλίτωσαν από την λαίλαπα.

Ας ετοιμάσει όμως και ένα πακέτο μέτρων για τις πλημμύρες του χειμώνα αφού δεν θα υπάρχουν δένδρα να κρατούν το νερό. Ας ετοιμάσει και ένα κονδύλι για τα ζώα που έχασαν το φυσικό τους σπίτι και περιπλανιούνται ακόμη και στο κέντρο της Αθήνας. Να βγάλει επίσης ένα κονδύλι για όλους εκείνους που έχασαν τις επιχειρήσεις τους και δεν πρόκειται να ξαναδουλέψουν μιας και είχαν επιχειρήσεις τουριστικού χαρακτήρα και πλέον τα μέρη τους είναι νεκροταφεία. Ας υπολογίσει επίσης και ένα κονδύλι για τους ανθρώπους που θα αρρωστήσουν από την ζέστη μιας και δεν υπάρχει πράσινο και σκιά. Και μετά από όλα αυτά ας παραδεχθεί επιτέλους ότι απέτυχε παταγωδώς.