Σκελετος.

Πλέον έχουμε χάσει το μέτρημα από τις τόσες φορές που μας έκλεισαν μέσα, από τα τόσα ψέματα και παλινωδίες όπου το πρωί έλεγαν ότι δεν υπάρχει περίπτωση για νέα καραντίνα και το βράδυ ανακοίνωναν νέα καραντίνα. Έχουμε χάσει το μέτρημα από τις τόσες φορές που άνοιξαν και έκλεισαν το λιανεμπόριο, σαν να ανοιγοκλείνουν διακόπτη. Και όλα αυτά γιατί; Φυσικά όχι για την προστασία της δημόσιας υγείας, αλλά της κυβερνητικής ευημερίας. Όλοι αυτοί οι πάνοπλοι αστυνομικοί που κάθε μέρα περιπολούν στους δρόμους θυμίζοντας σκοτεινές και μαύρες εποχές, δεν προστατεύουν την υγεία μου αλλά την πολιτική της κυβέρνησης.

Οι ίδιοι αστυνομικοί που όταν δεν φορτώνουν με υπέρογκα πρόστιμα τους πολίτες (πάνω από το 50% του βασικού μισθού), ξυλοφορτώνουν τους φοιτητές που διαμαρτύρονται για τον νέο νόμο έκτρωμα που αλλάζει επί τα χείρω την εικόνα των ελληνικών πανεπιστημίων, φέρνοντάς τα πιο κοντά στην εικόνα των τουρκικών, στα οποία η αστυνομία προελαύνει και επιβάλλει δια της βίας το θέλημα του σουλτάνου Ερντογάν.

Έτσι και στην δική μας την περίπτωση, στήνεται ένα ανδρείκελο ελευθεροτυπίας και ελευθεροστομίας το οποίο θα ελέγχεται ανάλογα με το περιεχόμενο του άλλοτε διακριτικά (με συστήματα παρακολούθησης) και άλλοτε ακαριαία με ωμές παρεμβάσεις αστυνομικών σωμάτων στα πλαίσια μιας δήθεν προστασίας μιας δήθεν δημοκρατίας, αυτής που κουρέλιασαν και κουρελιάζουν με τις πολιτικές τους αποφάσεις. Ούτε τα προσχήματα δεν τηρούν πλέον, αφού μεσόυσης της υγειονομικής—που εξελίσσεται σε νέου τύπου οικονομική—κρίσης, φέρνουν εξαμβλώματα νόμων για να σώσουν την πτωχευμένη τους πολιτική ιδεολογία.

Δεν έχουμε ανάγκη γιατρούς και νοσοκομεία, αλλά αστυνομικούς και πολεμικά αεροπλάνα (ελπίζω αυτά να μην γέρνουν). Δεν έχουμε ανάγκη δασκάλους και σχολικές αίθουσες, αυτό το πρόβλημα το λύσαμε, μοιράζοντας γιγαντιαίες μάσκες και κουβέρτες στους μαθητές. Και το αποτέλεσμα φάνηκε· τα σχολεία για μια ακόμη φορά κλειστά. Δεν έχουμε ανάγκη από μικρομεσαίες επιχειρήσεις, όσες δεν μπορούν να αντέξουν σε αυτήν την τεχνητή οικονομική καταστροφή, καλούνται να παραδώσουν τα κλειδιά τους στον αρμόδιο υπουργό. Έναν υπουργό ανάξιο λόγου και έργου, που αναλώνεται σε τηλεοπτικές περιοδείες με σκοπό να ανυψώνει την εικόνα της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού του. Ένας πρωθυπουργός που το μόνο που κάνει εδώ και 2 χρόνια είναι να προκαλεί το κοινό αίσθημα και λογική. Από την μία οι βόλτες στην Πάρνηθα, από την άλλη τα τραπεζώματα στην Ικαρία και στην μέση ο Λιγνάδης. 

Και να ήταν μόνο αυτά, αφού φρόντισαν να εμβολιαστούν μεταξύ τους, αφού μοίρασαν απλόχερα λεφτά από τις λίστες τους, αφού έσωσαν μεγαλοεπιχειρηματίες και πανηγύρισαν για την επιτυχία τους, μόνοι τους, τώρα ζητάνε από καθέναν από μας να τους βοηθήσουμε να συνεχίσουν την βαρβαρότητά τους. Μας ζητάνε να μείνουμε μέσα, να μην μιλάμε, να μην ρωτάμε, μόνο να συμφωνούμε και να ακολουθούμε πιστά τους κανόνες και τις νόρμες τους. Αν το κάνουμε αυτό λένε θα σωθούμε και, αν το είχαμε κάνει ήδη πιο συντονισμένα, θα είχαμε σωθεί νωρίτερα. Έτσι όπως ακριβώς σωθήκαμε με τα μνημόνια, με το πρώτο, το δεύτερο, το τρίτο και το τέταρτο.

Κουράγιο, μια ζωή είναι θα περάσει…