Σκελετος.

Μήπως η λύση είναι να μην μείνουμε μέσα, μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση της αναλγησίας και της αδιαφορίας απέναντι όχι μόνο στα χρόνια προβλήματα των λαών, της φτώχειας, της εξαθλίωσης, της ανασφάλειας αλλά και στο μείζον και πρόσφατο πρόβλημα του κορωνοϊού; Μένουμε έξω από τις αδηφάγες ορέξεις μιας Ευρώπης που κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις εκατόμβες νεκρών που οι πολιτικές της δημιούργησαν. Που ακόμα και τώρα ζητά μνημόνια για να στηρίξει τα κράτη που με προηγούμενα μνημόνια χρεοκόπησε, μεταξύ των οποίων και το δικό μας.

Γιατί ήταν πιο αναγκαίο και κρίσιμο να πληρώνουμε 10 δισεκατομμύρια το χρόνο στο ΝΑΤΟ για στρατιωτικούς εξοπλισμούς παρά να αυξήσουμε έστω και λίγο την χρηματοδότηση των μονάδων υγείας. Γιατί είναι πιο επιτακτικό να αποζημιώσουμε προκαταβολικά τις μεγάλες ιδιωτικές κλινικές για το ενδεχόμενο χρήσης των υποδομών τους στο μέλλον, παρά να αξιοποιήσουμε τα 30 εκατομμύρια για την στήριξη του αγώνα των δημοσίων νοσοκομείων έναντι του κορωνοϊού. Γιατί είναι πιο επείγουσα η ανάγκη για ενημέρωση για τον κορωνοϊό σε σχέση με την κατ’ ουσίαν πρόληψη του, γι’ αυτό και δόθηκαν 11 εκατομμύρια για διαφημιστικές καμπάνιες. Ο λόγος είναι ότι η πανδημία του ιού έχει διττή ερμηνεία, για κάποιους είναι απειλή για την ανθρώπινη ζωή , για κάποιους άλλους είναι ευκαιρία για επιπλέον κερδοφορία, γι’ αυτό ήρθε εν μέσω πολέμου η πράξη νομοθετικού περιεχομένου που επιτρέπει την μείωση μισθού και εργασίας στο μισό για τους επόμενους 6 μήνες, στο όνομα της δήθεν προστασίας των θέσεων εργασίας. Γιατί για κάποιους είναι μάχη για την προστασία  της ζωής και για άλλους μάχη για την ενίσχυση των διακρίσεων και της αναξιοκρατίας.

Και σε όλα αυτά το κράτος παραμένει και πάλι αμέτοχο. Επαφίεται ως συνήθως στην ευσυνειδησία του καθενός να αυτοπεριοριστεί με την απειλή να μην γίνουμε Ιταλία. Ένας εξαφανισμένος υπουργός υγείας που έχει αντικατασταθεί από έναν νεοδιορισθέντα πρώην δήμαρχο στην νευραλγική θέση του υφυπουργού πολιτικής προστασίας και διαχείρισης κρίσεων και από έναν αξιοσέβαστο και διαπρεπή επιστήμονα, ο οποίος όμως δεν διαθέτει διοικητικές εξουσίες παρά μόνο γνωμοδοτικό ρόλο.

Αντί λοιπόν να μας βομβαρδίζουν καθημερινά με την ανάγκη να μείνουμε σπίτι, που αποτελεί ένα μέτρο ανάσχεσης άλλα όχι το σημαντικότερο, να φροντίσουν άμεσα να ενισχύσουν το ΕΣΥ με προσωπικό και υλικό, να αυξήσουν τον αριθμό ΜΕΘ και να επιτάξουν αντίστοιχες δομές νοσηλείας στον ιδιωτικό τομέα.

Δεν είναι δυνατόν ούτε βέβαια λογικό την ίδια στιγμή που απαιτούν από τους πολίτες να στηρίξουν τον αγώνα έναντι της εξάπλωσης του ιού, μένοντας σπίτι και ζώντας με 433 ευρώ το μήνα, την ίδια στιγμή να διπλασιάζουν την αποζημίωση προς τους ιδιώτες ιδιοκτήτες νοσοκομείων, στα πλαίσια της δήθεν επίταξης των δομών τους. Η προβλεπόμενη από το σύνταγμα επίταξη κινητών και ακίνητων μερών αφορούν σε κρίσιμες και έκτακτες καταστάσεις και δεν προβλέπουν κανενός είδους αύξηση της προβλεπόμενης αποζημίωσης, πόσο μάλλον διπλασιασμού της ήδη μεγάλης ημερήσιας αποζημίωσης. Και από την άλλη να νομοθετούν σε βάρος των εργαζομένων, αντί να λάβουν μέτρα για την προστασία τους, όπως να καταβληθούν στο ακέραιο οι μισθοί τους ή να αντισταθμιστούν με φοροελαφρύνσεις, ή έκτακτες ενισχύσεις σε μορφή επιδομάτων.

Μόνο με αντίστοιχα με τα παραπάνω μέτρα μπορεί να προστατευθεί στο σύνολό της ο ελληνικός λαός από την καθολικές συνέπειες του ιού. Σε κάθε άλλη περίπτωση, αν δεν ληφθούν τέτοια μέτρα, οι συνέπειες του ιού θα γίνουν ολέθριες και μη αντιμετωπίσιμες.

Και δεν θα αφορούν μόνο την υγεία μας που βρίσκεται ήδη σε κίνδυνο αλλά το μέλλον μας συνολικά, σε κάθε τομέα της ανθρώπινης ζωής. Μήπως ο ιός δημιούργησε γόνιμο έδαφος για την περαιτέρω εξαθλίωση, για την ενίσχυση της βαρβαρότητας του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού; Μήπως ο ιός έδωσε ένα φιλί ζωής στο ρημαγμένο καπιταλιστικό σύστημα και αναδιένειμε το χρήμα στα πρότυπα αναδιανομής που συνέβησαν μετά τις κρίσιμες πολεμικές περιόδους του τελευταίου αιώνα… (Ας πεθάνουν και κάποιοι αν είναι να σωθεί η οικονομία.)