Σκελετος.

Το απόλυτο τίποτα, η απόλυτη ισοπέδωση των πάντων, η πλήρης επιτυχία της ανικανότητας, φράσεις που θα μπορούσαν να περιγράψουν την παρούσα κυβέρνηση. Σχεδόν οκτώ μήνες και για το μόνο που επαίρονται είναι για την κατάργηση του ασύλου, την επίσπευση του ξεπουλήματος του δημοσίου πλούτου και την επαναφορά της χωροφυλακής στους δρόμους της Αθήνας. Κατά τα άλλα, οι Τούρκοι συνεχίζουν όχι μόνο να κάνουν παράνομες γεωτρήσεις και να καταστρατηγούν τις ΑΟΖ Ελλάδας και Κύπρου με τις ευλογίες Ευρωπαϊκής Ένωσης και Αμερικής (των πάλαι ποτέ συμμάχων μας) αλλά συνεχίζουν να τροφοδοτούν τις ελληνικές ακτές με χιλιάδες πρόσφυγες και μετανάστες, πολλοί εκ των οποίων στέκονται άτυχοι να πατήσουν το πόδι τους σε ελληνικό έδαφος και ξεψυχούν μεσοπέλαγα. Παράλληλα, στέλνουν όπλα και στρατό στην δυτική Λιβύη και υπογράφουν συμφωνίες που θίγουν κάθε κυριαρχικό μας δικαίωμα στον περιβάλλοντα θαλάσσιο μας χώρο. Φυσικά, όλα αυτά σκιάζουν τους ιθύνοντες οι οποίοι τρέχουν γονατιστοί στην Ουάσιγκτον και παρακαλούν για λίγα ψίχουλα ελεημοσύνης. Μάταια όμως γιατί ούτε καν επίσημη προτροπή υπέρ μας στο ζήτημα της Τουρκίας δεν υπήρξε από μεριάς των συμμάχων μας, στους οποίους (όπως περήφανα δήλωσε ο πρωθυπουργός μας) δίνουμε πάνω από το 2% του ΑΕΠ μας για να μπορεί το ΝΑΤΟ να κάνει πολέμους και να προφυλάσσει τα αμερικανικά συμφέροντα εις βάρος όλων των άλλων συμπεριλαμβανομένων και ημών. Αντ’ αυτού δώσαμε και  δύο εκατομμύρια στην χρεοκοπημένη θεολογική σχολή της Βοστώνης. Στο εσωτερικό η κατάσταση παραμένει ίδια και χειρότερη, τα νοσοκομεία δεν έχουν προσωπικό και υλικό, τα σχολεία βιβλία και δασκάλους, η ανεργία δεν μειώνεται, η ανασφάλεια παραμένει, η δυσβάσταχτη φορολογία παραμένει, η αναξιοκρατία καλά κρατεί, αφού όλο το διαλυμένο δημόσιο σύστημα στελεχώνεται από κομματικά σκυλιά που κατασπαράζουν ότι έχει απομείνει από το ματωμένο σαρκίο αυτού του τόπου. Και αφού η επίσκεψη στην Αμερική ήταν όπως αποδείχθηκε ένα γιγαντιαίο φιάσκο, ρίχνουμε στον ηλίθιο και πεινασμένο λαό όχι άρτο αλλά θέαμα, όχι με άρματα και σχοινοβάτες όπως στην ένδοξη εποχή της χούντας, αλλά με ΜΑΤ που πάνε να καταλάβουν την πόλη που αλώθηκε ξανά. Και κάπως έτσι λύνονται τα προβλήματά μας και, αν δεν λυθούν έτσι, δίνουμε τέλος στην αγωνία για το ποιος θα ηγηθεί του αποδεκατισμένου και διακοσμητικού πλέον θεσμού του προέδρου της δημοκρατίας. Και όλοι πανηγυρίζουμε για το μεγαλείο ψυχής του πρωθυπουργού μας, γιατί όπως και ο ίδιος είπε η Ελλάδα είναι γυναίκα και έτσι επέλεξε την πρόεδρο του Συμβουλίου της Επικρατείας για την θέση αυτή. Φυσικά αν το ίδιο πρόσωπο ήταν επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης, θα ξανακούγαμε σχόλια περί αμπεχόνων και άλλων τέτοιων βαθύτατα πολιτικών κρίσεων. Και όλα αυτά μέσα σε οκτώ μήνες. Σκεφτείτε τι έχουμε να δούμε ακόμα.