Σκελετος.

Δύο εικοσιτετράωρα μετρά η πολυπληθής κοινωνία της Αμερικής, μετά την εκλογή του νέου τους προέδρου, Ντόναλτ Τραμπ. Ενός προσώπου που δέχθηκε την μήνη πολλών αλλά κατάφερε τελικά να εκλεγεί στην προεδρεία των ΗΠΑ. Οι λόγοι που συνέτειναν στην θριαμβευτική του νίκη φυσικά και δεν αφορούν μόνο τις προεκλογικές εξαγγελίες του, σχετικά με την αύξηση των δημοσίων δαπανών και την δημιουργία θέσεων εργασίας ή την αύξηση του κατώτατου μισθού από τα 8,5 δολάρια στα 10 δολάρια την ώρα. Αυτό που κυρίως έστρεψε τους ψηφοφόρους στην λύση Τράμπ, ήταν η εναλλακτική λύση, αυτή της Χίλαρι Κλίντον. Λύση που διαφημίστηκε και υποστηρίχτηκε τουλάχιστον φαινομενικά από πολλά ευρωπαϊκά και όχι μόνο κράτη.

Ωστόσο, η επιλογή του κόμματος των Δημοκρατικών να τοποθετήσει ως υποψήφια την Χίλαρι Κλίντον ήταν μάλλον ατυχής. Η Κλίντον κουβαλούσε την αιματηρή για τους Ιρακινούς και πολυδάπανη για τους Αμερικανούς υπουργική της θητεία, ως υπουργός εξωτερικών. Κουβαλούσε επίσης τα φορολογικά σκάνδαλα επί της διαχείρισης των οικονομικών του ιδρύματος Κλίντον. Με άλλα λόγια ήταν μία στιγματισμένη πολιτική φιγούρα που αν συνυπολογίσουμε σε αυτήν και την κακή κατάσταση της υγείας της, δεν ενέπνεε καμία σιγουριά στα μάτια των εκλογέων.

Από την άλλη ο Τράμπ, ο κλασσικός Αμερικανός επιχειρηματίας που ξεγλιστρά για δεκαετίες μέσα από το ευνοϊκό νομικό και φορολογικό καθεστώς της χώρας του, που χρηματοδοτεί κόμματα και πρόσωπα, που πετυχαίνει να κάνει πράξη το αμερικανικό όνειρο, που προκαλεί με τον τρόπο ζωής του και με τα λόγια του, μπόρεσε παρά τον επιφανειακό πόλεμο που δέχθηκε να βγει πρώτος στην κούρσα της προεδρίας. Τον κατηγόρησαν για σεξιστικά σχόλια κατά των γυναικών, για ρατσιστικές εκδηλώσεις, για ανήθικες πράξεις, για σκάνδαλα φοροδιαφυγής και παρ’ όλα αυτά τον ψήφισαν. Μήπως λοιπόν, η Αμερική ήρθε πιο κοντά σε αυτό που αναζητούσε; Μήπως ο Τραμπ είναι το πρότυπο του μέσου Αμερικανού, όχι τόσο αυτού που κατοικεί στην Νέα Υόρκη, όσο αυτού που κατοικεί στο Τέξας και στην Νεμπράσκα; Μήπως η Αμερική εξέλεξε έναν πρόεδρο που πραγματικά της ταιριάζει; Για να απαντήσουμε στα ερωτήματα αυτά αρκεί μόνο να περιμένουμε μία πενταετία για να δούμε τι θα επιλέξουν οι Αμερικανοί στις επόμενες εκλογές.

Είναι, λοιπόν, πολύ δύσκολο να αξιολογήσει κανείς το αποτέλεσμα των αμερικανικών εκλογών, διότι πέραν του διαφορετικού πολιτικού συστήματος, οι υποψήφιοι παρά την φιλότιμη προσπάθεια τους να διαφοροποιηθούν, τελικά δεν κατάφεραν να αποδείξουν ότι δεν είναι οι δύο όψεις του ίδιου νομίσματος.