Σκελετος.

Θα περίμενε κανείς ότι μετά την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας, η κυβέρνηση θα μετανοούσε και θα επανερχόταν στην νόμιμη οδό που επιτάσσει το Σύνταγμα και οι νόμοι, πλην του νόμου Παππά. Αυτόν τον περιβόητο νόμο σχετικά με την αναδιανομή, μέσω διαγωνισμού, των τηλεοπτικών αδειών, οι οποίες θα περιορίζονταν στον αριθμό των τεσσάρων. Αυτόν τον νόμο που ως προς το κομμάτι του διαγωνισμού το ψήφισαν και άλλα κόμματα της αντιπολίτευσης που και αυτά αγωνίζονταν και αγωνίζονται για την επάνοδο της νομιμότητας και της διαφάνειας, όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι.

Όμως η κυβέρνηση παραμένει αμετανόητη, καθηλωμένη στην ματαιοδοξία των δήθεν ορθών πολιτικών της επιλογών, επιδιδόμενη σε ένα ρεσιτάλ φτηνού λαϊκισμού και αλαζονείας με σκοπό να προστατευτεί από την βέβαιη και οριστική της καταδίκη. Γι’ αυτό και προχώρησε στην πρόταση του γιγαντιαίου πολιτικού τέρατος που ακούει στο όνομα Βύρων Πολύδωρας.

Ο Βύρωνας είναι αλήστου μνήμης πολιτικός ανήρ. Δεν είναι μόνο τα έργα και ημέρες του ανά τις υπουργικές του θητείες, με πιο διάσημη την περίοδο του 2007 που επόπτευε τις πυρκαγιές και ανέλυε την θεωρεία του σχετικά με τον στρατηγό άνεμο και την αδυναμία των αεροσκαφών να ρίχνουν από αέρος νερό λόγω της ύπαρξης των ξύλινων πυλώνων της ΔΕΗ. Είναι και τα πιο πρόσφατα, επί κυβέρνησης Σαμαρά που υποστήριζε από το βήμα της Βουλής την άδολη ιδεολογική του αγάπη και σύμπνοια προς τους αδέσποτους της Νέας Δημοκρατίας, που είχαν βρει καταφύγιο στην ναζιστική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Δεν ήταν μόνο ανίκανος και φασίστας, ο Βύρωνας, ήταν και λάτρης, πέραν της αυτοσχέδιας ποίησης, και της αξιοκρατίας. Ίσως αυτό να ήταν και το ηθικό πλεονέκτημα της ξεφτιλισμένης κυβέρνησης της δεξιάς που μας κυβερνά και επέλεξε αυτό το πρόσωπο να ηγηθεί της προσπάθειας εξυγίανσης του τηλεοπτικού τοπίου. Ποιος θα ξεχάσει άλλωστε την αξιοκρατική του μέριμνα, βάσει της οποίας έδρασε και προσέλαβε την μία μέρα που υπήρξε πρόεδρος της βουλής, την κόρη του στην βουλή.

Ωστόσο επειδή η Νέα Δημοκρατία τού την φύλαγε του Τσίπρα, από πέρσι με την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, ήταν βέβαιο ότι ακόμη και τον Μητσοτάκη να προτείνανε, η απάντηση από μέρους της θα ήταν αρνητική. Γι’ αυτό και τώρα που έστω και αργά το καταλάβανε, άρχισαν να ανασκευάζουν τις δηλώσεις τους και να αναζητούν πιο σοβαρά πρόσωπα για την θέση του επικεφαλής του ΕΣΡ.

Ό,τι όμως και να κάνουν, ό,τι και να πουν, ένα είναι το βέβαιο, ότι όπως και σε κανέναν άλλο τομέα έτσι και σε αυτόν δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα. Τα ίδια φαινόμενα διαπλοκής και διαφθοράς θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν, μεταξύ παρόμοιων φιλοκυβερνητικών (βλ. Καλογρίτσα) διαπλεκόμενων προσώπων που θα λειτουργούν κρατικοδίαιτους τηλεοπτικούς σταθμούς και κάποια στιγμή θα τους πτωχεύουν φορτώνοντας τα χρέη τους στους συνήθεις υπόπτους.

Κανένας νόμος και καμία ρύθμιση δεν πρόκειται και δεν μπορεί να διώξει αυτό το φοβερό σκουπιδαριό από την χώρα (όπως έλεγε και ο Νίκος Γκάτσος). Αν δεν φύγουν αυτοί, οι προηγούμενοι και οι επόμενοι που θα είναι όμοιοι με αυτούς, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει. Και επειδή μόνοι τους δεν πρόκειται να φύγουν, κάποιος πρέπει να τους διώξει , κάποιος που δεν θα φέρει χειρότερους (βλ. Χούντα), αλλά κάποιος που θα μπορεί να εξασφαλίσει τα συμφέροντα ολόκληρου του λαού, όλων αυτών που χάνουν τα σπίτια τους, που πεθαίνουν στους δρόμους, που απολύονται, που κλείνουν τα μαγαζιά τους, που δεν αντέχουν άλλους φόρους, που δεν έχουν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, όλων αυτών που διεκδικούν και επιθυμούν μια πιο δίκαιη ζωή στο μπόι των ανθρώπων και στο μπόι των ονείρων τους. Και αν αυτό το χιλιογραμμένο στις ένδοξες σελίδες της ιστορίας αυτού του τόπου δεν μπορεί να το κάνει ο λαός, τότε κανένας άλλος δεν μπορεί…