Σκελετος.

Και έλαβε τέλος η τρυφερή μάζωξη των Ευρωπαίων πατριωτών της Ελλάδας, που με θερμές παλάμες καλούσαν σε παραίτηση την παρούσα κυβέρνηση. Πολλοί από αυτούς ξεβράστηκαν απευθείας από τις παραμονές του δημοψηφίσματος, τότε που στο Καλλιμάρμαρο διεκδικούσαν την αξιοπρέπεια και την ελευθερία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όπως και τότε έτσι και τώρα, Άδωνις, Χειμωνάς, Κωνσταντινόπουλος και λοιποί πρώην και νυν ευρωλιγούρηδες, ξεχύθηκαν στους δρόμους, άδολα και ακομμάτιστα για να πιέσουν την κυβέρνηση να παραιτηθεί.

Λες και αυτό είναι το βασικό πρόβλημα των ανέργων, των συνταξιούχων, των νέων, των φοιτητών, των επαγγελματιών, αυτών δηλαδή που κάθε φορά που συγκεντρώνονται στο ίδιο σημείο με τους χτεσινούς αλλά με άλλα συνθήματα, πιο δυναμικά και πιο ουσιαστικά και χωρίς σαμπάνιες και πούρα, έβγαιναν οι χτεσινοί αγωνιστές και τους κατηγορούσαν γιατί λέγανε ότι διώχνουν τον τουρισμό, κλείνουν τα μαγαζιά του κέντρου και μάλιστα διεκδικούσαν με νόμο να απαγορεύσουν τέτοιες διαδηλώσεις.

Ωστόσο τώρα η συγκέντρωση ήταν ειρηνική, εκτός από κάτι μούντζες, σαν και αυτές των αυθόρμητων αγανακτισμένων, όλη η βραδιά κύλησε ομαλά. Δεν υπήρχαν ματ ούτε βίαιες επιθέσεις εναντίον πολιτών. Αυτό θα πει δημοκρατία. Νομίζω το ίδιο αίσθημα θα ένιωσε και εκείνος ο οικοδόμος που, πριν από 2 χρόνια, ξεψύχησε στο ασθενοφόρο από την καρδιά του μη αντέχοντας τα δακρυγόνα της εκδημοκρατισμένης μας αστυνομίας.

Όμως, όλα αυτά είναι κακοήθεις λεπτομέρειες μπροστά στο μεγαλείο της χθεσινής συγκέντρωσης. Εκεί όπου συναντήθηκε το λαμπρό κοινωνικό και πολιτικό μας πνεύμα. Εκεί που δώσανε όλοι τα χέρια για ένα καλύτερο, δημοκρατικότερο μέλλον, κάτι σαν το σημερινό παρόν με άλλη βέβαια κυβέρνηση. Και από ότι κατάλαβα δεν εννοούσαν λαϊκή κυβέρνηση, μάλλον αστική και μάλλον ζητούσαν σιωπηλά την σωτηρία τους από τον νεοεκλεγέντα αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας.

Το πρόβλημά τους λοιπόν δεν ήταν και δεν πρόκειται ποτέ να γίνει ίδιο με της πλειονότητας των πολιτών. Δεν τους απασχόλησε στην μετριοπαθή και στερούμενη όχι μόνο κομμάτων αλλά και στόχων, συγκέντρωσή τους, ούτε οι χιλιάδες νέοι που είναι άνεργοι, ούτε οι επιχειρήσεις που κλείνουν, ούτε τα νοσοκομεία που υπολειτουργούν, ούτε τα σχολεία που επίσης αδυνατούν να προσφέρουν τα στοιχειώδη, ούτε το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, ούτε τα νέα μέτρα που στο κάτω κάτω αποτελούν συνέχεια των προηγούμενων μέτρων, αυτών που είχαν με περηφάνεια ψηφίσει ή στηρίξει όλοι όσοι ακομμάτιστα βρέθηκαν χτες εκεί.

Με άλλα λόγια, δεν τους ενδιαφέρει να αλλάξουν αυτήν τη βάρβαρη και αντιλαϊκή πολιτική που πνίγει την αξιοπρέπεια και την ελπίδα της κοινωνίας για ένα καλύτερο και πιο φιλάνθρωπο μέλλον στην χώρα τους. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να αναδείξουν όσο το δυνατόν γρηγορότερα τον κομματικό τους αρχηγό, για να μπορέσουν και αυτοί να εξυπηρετήσουν το ρόλο τους, ως υποταχτικοί ενός σάπιου συστήματος που όσο και αν κάνουν πως δεν το βλέπουν στρέφεται και εναντίον τους.