Σκελετος.

Με έναν βαθυστόχαστο και γεμάτο νόημα τίτλο, αποφάσισε ο οξυδερκής, αυθόρμητος, έντιμος, εργατικός, ετοιμόλογος και ένα σωρό άλλα κοσμητικά επίθετα υποψήφιος πρόεδρος για την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας Άδωνις Γεωργιάδης να επενδύσει την διαφημιστική του καμπάνια. Ενός λεπτού προβολή είναι αρκετή για να καταγράψει και να παρουσιάσει στους ψηφοφόρους τους λόγους που πρέπει να δώσουν την φωνή τους στον Άδωνι, με πρωτεύοντα όλων, το ότι ο Άδωνις είμαστε ο καθένας από εμάς.

Με άλλα λόγια, ο Άδωνις ταυτίζει το ακροδεξιό του ταπεραμέντο, αναμεμειγμένο με ψευδοπατριωτικά συστατικά, ντυμένο με τον φερετζέ της νεοφιλελεύθερης δικτατορίας του καπιταλισμού, της πολιτικής του οποίου είναι υπέρμαχος υποστηρικτής, με όλους τους τωρινούς και μέλλοντες ψηφοφόρους και οπαδούς της ΝΔ. Άραγε, είναι όντως όλοι οι ψηφοφόροι πρώην φασίστες, θιασώτες της απριλιανής χούντας και λάτρεις των αντισημιτικών βιβλίων του επίσης πατριώτη Κωνσταντίνου Πλεύρη (ο γιος του οποίου συχνάζει και αυτός στο κόμμα της ΝΔ);

Αν ισχύει η διαπίστωση του Άδωνι, ότι όλοι οι νεοδημοκράτες είναι σαν και αυτόν, τότε έχουμε πολύ μεγάλο πρόβλημα. Ένα πρόβλημα με ιδεολογικές, κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις που άπτεται και άλλων θεμάτων, ένα από τα οποία είναι και η προχθεσινή επίθεση στον Γιώργο Κουμουτσάκο από νεοναζί τραμπούκους, οι οποίοι, αφού εκτέλεσαν, σαν άλλοι Ρουπακιάδες, το θεάρεστο έργο τους, κρύφτηκαν στα λαγούμια τους για να διαφύγουν την σύλληψη. Διαδικασία γνώριμη στους κόλπους των φασιστοειδών, αφού το ίδιο ακριβώς είχε πράξει και το άλλο πρωτοπαλίκαρο της ναζιστικής συμμορίας, ο Κασιδιάρης, αυτός ο αρχαιοπρεπής πατριώτης που εξάντλησε όλη του την αντισυστημική μανία πάνω στο πρόσωπο της Κανέλλη. Σημειωτέον ότι το κόμμα της Χρυσής Αυγής είναι κατά του συστήματος.

Τώρα βέβαια, τι δουλειά έχουν οι γνήσιοι πατριώτες να αρθρογραφούν ως σπορά των ηττημένων του ’45 ή να βομβαρδίζουν με χιλιάδες ερωτήσεις την ελληνική βουλή, υπέρ εφοπλιστικών συμφερόντων ή να ζητούν να ιδρύσουν δουλεμπορικά σωματεία στα ναυπηγεία, με 10 ευρώ το εργατικό χέρι ή ακόμη να ψηφίζουν αντιλαϊκά σύμφωνα της ΕΕ στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο, κανένας δεν ξέρει.

Μάλλον θα μπερδεύτηκαν και θα θεώρησαν ότι αυτοί που πλήττονται από τα μνημόνια της λιτότητας και της ταξικής βαρβαρότητας των καιρών μας είναι αυτοί που τους χρηματοδοτούν, αυτοί που τους ταΐζουν για να δαγκώνουν τα λαϊκά αιτήματα, για να κατασπαράζουν τα εργατικά κινήματα, για να αποπροσανατολίζουν με την γνωστή μέθοδο των προγόνων τους, αυτή της προπαγάνδας, φορτώνοντας τα πάντα στην μετανάστευση.

Αν λοιπόν, όλοι αυτοί, κρυφοί και φανεροί υποστηρικτές και ψηφοφόροι του κάθε Άδωνι, πρώην και νυν τραμπούκοι με τους αδύναμους και εθελόδουλοι με τους ισχυρούς, νιώθουν ότι ταυτίζονται ακόμη με αυτό το πρότυπο, ας συνεχίσουν να ζουν το μεγαλείο της κατάντιας τους, μέσα στην βρωμιά της σήψης και της παρακμής του καπιταλισμού του 21ου αιώνα.

Όλοι άλλοι ας αρχίσουν να αναρωτούνται, για τα χιλιάδες τυχερά πτώματα στο Αιγαίο, για τα άτυχα πτώματα του ιμπεριαλιστικού πολέμου στη Συρία, για τους Έλληνες μετανάστες που αποχωρούν κατά χιλιάδες από την νεκρή τους χώρα, για τους καρκινοπαθείς που δεν λαμβάνουν τα φάρμακά τους, για τα παιδιά που λιποθυμάν από ασιτία μέσα στα σχολεία, για τους ανέργους που αναζητούν ένα κομμάτι ψωμί, για τους αστέγους που κοιμούνται, όταν τους το επιτρέπει η καλοσύνη του δημάρχου της πόλης, στα παγκάκια.

Ας αναρωτηθούν επίσης για το πώς το 1% των Ελλήνων κατέχει το 49% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. Και τέλος, ας αναρωτηθούν αν όλα αυτά είναι δίκαια και σωστά και κυρίως αντάξια των ανθρώπων…