Σκελετος.

Πράξη βαρύτατου πολιτικού περιεχομένου ήταν η πρόσφατη κίνηση της κυβέρνησης που απεμπόλησε μέσα σε δευτερόλεπτα την όποια κοινωνική της ρητορεία και απαίτησε ανήθικα και αντισυνταγματικά τα ταμειακά διαθέσιμα των ΟΤΑ. Και εξηγώ το βαρύτατο της πράξης με το ότι επισφραγίστηκε με την παράτυπη διαδικασία της πράξης νομοθετικού περιεχομένου, διαδικασία που στηλίτευε έντονα ο ΣΥΡΙΖΑ το διάστημα πριν τις εκλογές.

Και το πολιτικό, αντιστοιχεί στο μήνυμα που εκλαμβάνεται από την κίνηση αυτή της κυβέρνησης που βρίσκεται ηθελημένα αγκυλωμένη στις απαιτήσεις των πρώην τροϊκανών, νυν θεσμών που δεν είναι άλλες από τις απαιτήσεις της παγκόσμιας κεφαλαιουχικής αγοράς για κατάργηση όλο και περισσότερων δικαιωμάτων και ελευθεριών των μεσαίων και κατώτερων στρωμάτων, ήτοι μισθών, επιδομάτων, συντάξεων, αποζημιώσεων. Σκοπός φυσικά όλων των παραπάνω αιτημάτων είναι η υπερσυσσώρευση κεφαλαίου στα χέρια λίγων ως αποτέλεσμα της εκμετάλλευσης των πολλών.

Ένα σύστημα που με τις ευλογίες της κυβέρνησης έχει βάλει στον πάγο την κοινωνία, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ελπίδα να γίνει φιλολαϊκό. Και αν κοιτάξει κανένας από τις εκλογές και μετά τι έχει συμβεί, θα καταλάβει και τι πρόκειται να συμβεί. Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ όταν δεν δημιουργεί επεισόδια εντυπωσιασμού στη Βουλή με σκοπό να δείξει τον αξιοκρατικό του χαρακτήρα έναντι των σάπιων προηγούμενων κυβερνήσεων, δίνει βάση και λόγο, ανεξήγητα πολύ, σε ζητήματα που δεν αφορούν την δραματική καθημερινότητα των πολλών (όπως οι φυλακές τύπου Γ) ή ακόμη χειρότερα διοργανώνει χουντικής εμπνεύσεως παρελάσεις, ξεφεύγοντας κατά πολύ από την παραδοσιακή αρχή του για κατάργηση όλων των παρελάσεων.

Όμως για τα φλέγοντα ζητήματα ούτε λόγος. Για τα νοσοκομεία που δεν λειτουργούν μετά και τις τελευταίες επεμβάσεις των μνημονιακών υπουργών (Γεωργιάδη και Βορίδη) που άφησαν, όσα νοσοκομεία δεν έκλεισαν, να στερούνται από προσωπικό και αναλώσιμα είδη και να στοιβάζουν αναγκαστικά τους ασθενείς σε ράντζα στους διαδρόμους. Για τα πανεπιστήμια που επί ένα χρόνο υπολειτουργούν διοικητικά, μη έχοντας επαρκές προσωπικό, ενώ οι σχολές έχουν πνιγεί κυριολεκτικά από τα σκουπίδια. Για το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας που προχωρά με γοργούς ρυθμούς, με πρώτο και κύριο το ξεπούλημα όλου του λιμανιού του Πειραιά στην Cosco, σε αυτόν τον εργασιακό παράδεισο, στον οποίο έχουν σταυροκοπηθεί όλες οι τελευταίες κυβερνήσεις, αγνοώντας επιδεικτικά τις καταγγελίες των σωματείων για απάνθρωπες συνθήκες εργασίας (χωρίς διαλείμματα, απλήρωτες υπερωρίες κ.ά.)

Και για άλλα πολλά ζητήματα, όπως οι κατάπτυστες συμβάσεις του δημοσίου που χαρίζουν δρόμους σε ιδιώτες για δεκαετίες χωρίς κανέναν όρο προστασίας αυτών που πραγματικά τους πληρώνουν. Αντ’ αυτού, διαγράφει τα χρέη του Μπόμπολα με μια μικρή προκαταβολή, έχοντας προηγουμένως λάβει ο όμιλος του δάνειο ύψους 50 εκατομμυρίων ευρώ από τις ελληνικές τράπεζες. Ποιος όμως έχει ανακεφαλαιοποιήσει τις ελληνικές τράπεζες; Ο Έλληνας φορολογούμενος που του έχουν μειώσει το εισόδημα κατά 40%, με σκοπό να μπορούν οι ελληνικές τράπεζες να στηρίζουν όχι την μέση ελληνική επιχείρηση που βάζει λουκέτο η μία μετά την άλλη, αλλά τον εκάστοτε μεγαλοκατασκευαστή που λαμβάνει γιγάντια ποσά, τα οποία ουδέποτε επενδύει στην ελληνική αγορά, αλλά αντίθετα δεν καταβάλει ούτε τους στοιχειώδεις φόρους που του αναλογούν.

Έτσι λειτουργεί το σύστημά τους. Έτσι θέλουν να λειτουργεί ο τόπος μας. Το ερώτημα είναι αν θα τους αφήσουμε να τον λειτουργούν έτσι. Και επεκτείνοντας το ερώτημα, σχετικά με τον τρόπο που μπορεί να σταματήσει αυτή η ανεξέλεγκτη τραγωδία, ένας είναι ο τρόπος και ο δρόμος προς την διέξοδο. Και αυτός ο δρόμος είναι ο δρόμος της σύγκρουσης και της ρήξης, διαφορετική πορεία είναι αδύνατον να χαραχτεί. Ας το καταλάβει επιτέλους και η κυβέρνηση και οι υποστηρικτές της ότι δεν υπάρχει άλλη λύση.